Ondertiteling en audiodescriptie
Ondertiteling
Toegankelijke video’s moet ondertiteling bevatten zodat deze toegankelijk is voor mensen die niet alle audio kunnen horen. Naast mensen die doof of slechthorend zijn, helpt ondertiteling ook mensen die de gesproken taal slechts gedeeltelijk begrijpen. Het is ook nuttig in lawaaierige omgevingen zoals luchthavens, in stille omgevingen zoals bibliotheken, en voor multimodaal leren.
Toegankelijke ondertiteling is ondertiteling die:
- Gesynchroniseerd zijn om op ongeveer hetzelfde moment te verschijnen als de corresponderende audio.
- Gelijkwaardig zijn aan de gesproken woorden en andere audio-informatie.
- Toegankelijk, of gemakkelijk beschikbaar, zijn voor hen die het nodig hebben.
“Gesloten” ondertiteling
Het meest gebruikelijke type bijschriften zijn “gesloten” bijschriften, die aan of uit kunnen worden gezet. In de meeste landen moeten de meeste vooraf opgenomen en live uitgezonden televisieprogramma’s van ondertiteling worden voorzien.
In de meeste landen is ondertiteling van de meeste vooraf opgenomen televisieprogramma’s nu wettelijk verplicht. De meeste live-uitzendingen (zoals nieuws- en sportevenementen) en de meeste vooraf opgenomen programma’s hebben nu gesloten bijschriften die gemakkelijk kunnen worden ingeschakeld en op het scherm kunnen worden bekeken.
Bij televisie-uitzendingen zijn de stijl en de plaats van de bijschriften afhankelijk van de bijschriftdecoder die in de televisieontvanger of het streamingapparaat van de kijker is ingebouwd. Bij online of streaming video bepaalt de browser of videospeler hoe de bijschriften worden weergegeven. Veel decoders en videospelers bieden de gebruiker de mogelijkheid om de grootte, de kleur, het lettertype en de plaats van de bijschriften op het scherm aan te passen.
“Open” ondertiteling
Open bijschriften bevatten dezelfde inhoud als gesloten bijschriften, maar de bijschriften zijn een permanent onderdeel van het videobeeld en kunnen niet worden uitgezet. De bijschriften zijn zichtbaar voor iedereen die de videoclip bekijkt. Dit geeft de mediaproducent volledige controle (en de gebruiker geen controle) over de manier waarop de bijschriften worden weergegeven, inclusief de locatie, grootte, kleur, lettertype en timing van de bijschriften.
Transcripties
Bij multimedia kan een transcript ook gebruikers helpen die de audio niet kunnen horen en de video niet kunnen zien. Naast de gesproken woorden moet een transcriptie beschrijvingen bevatten van belangrijke audio-informatie (zoals gelach) en visuele informatie (zoals iemand die de kamer binnenkomt).
Transcripties maken het ook mogelijk voor iedereen die geen toegang heeft tot webaudio of webvideo (of beide) om in plaats daarvan een teksttranscriptie te lezen. Voor de meeste webvideo moeten zowel bijschriften als een teksttranscript worden verstrekt. Voor inhoud die alleen audio is, is een transcript meestal voldoende - bijschriften zijn niet nodig voor media die alleen audio bevatten, zoals een podcast.
Transcripties maken multimedia-inhoud doorzoekbaar voor zoekmachines en gebruikers. Gebruikers van schermlezers kunnen ook de voorkeur geven aan een transcript boven realtime audio, aangezien de meeste ervaren gebruikers van schermlezers hun ondersteunende technologie zo instellen dat deze veel sneller voorleest dan natuurlijke menselijke spraak.
Belangrijk: om optimaal toegankelijk te zijn voor gebruikers met auditieve beperkingen, moet multimedia zowel ondertiteling als een transcript bevatten.
Audio Beschrijvingen
Visuele inhoud binnen multimedia moet worden beschreven via audio om de multimedia optimaal toegankelijk te maken voor gebruikers met een visuele handicap.
Audiobeschrijvingen helpen gebruikers met een visuele handicap inhoud waar te nemen die alleen visueel wordt gepresenteerd, en zijn noodzakelijk voor conformiteit met WCAG 2 niveau AA. Op televisie wordt dit vaak Descriptive Video Service (DVS) genoemd. Gewoonlijk beschrijft een verteller de inhoud van de multimedia die alleen visueel is. Een audiobeschrijving kan bij de primaire video worden geleverd, of in een andere audiotrack, of via een alternatieve versie van de video met audiobeschrijvingen.
Het maken van audiobeschrijvingen kan duur en tijdrovend zijn. Ze zijn echter overbodig als de audio al de nodige visuele inhoud bevat. Als een video een lijst van vijf belangrijke punten laat zien, moeten de punten worden voorgelezen in plaats van dat de audio presenteert: “Zoals u kunt zien, zijn er vijf belangrijke punten”. In plaats van: “Klik hier en dan hier”, moet de presentator beschrijven waarop wordt geklikt. Op deze manier is er geen aparte audiobeschrijving nodig.
Credits
Deze pagina is grotendeels gebaseerd op een vertaling van WebAim’s pagina over ondertiteling en audiobeschrijving.